groepsziel en atomen

Een kern van een atoom bestaat uit protonen en neuronen, waarbij de protonen een positieve lading hebben en de neuronen neutraal van lading zijn, elektronen draaien om die kern heen en hebben een negatieve lading zodat ze worden aangetrokken door de kern. Deze elektronen bevinden zich in schillen (banen) rond de kern waarbij de eerste schil 2 elektronen kan bevatten en elke schil daarna 8 elektronen.

Elk atoom streeft naar eenheid door te zorgen dat zijn buitenste schil vol komt te zitten met elektronen, dus twee indien het één schil heeft en 8 indien het meerdere schillen kent. Om dit te bereiken gaat een atoom samenwerking aan met andere atomen zodat ze elektronen kunnen delen en het net lijkt alsof ze een volle buitenste schil hebben. Dit systeem noemen we edelgasconfiguratie omdat edelgas een volle buitenste schil heeft en niet gemakkelijk een relatie aangaat met andere stoffen.

Atomen die geen complete set elektronen in de buitenste schil hebben zullen op zoek gaan naar andere atomen voor een elektrovalente binding of covalente binding. Bij een elektrovalente binding worden elektronen in de buitenste schil afgestaan aan een ander atoom, dit kan alleen bij elektrisch geladen atomen ( verschil tussen de lading in de kern en het aantal elektronen). Bij een covalente binding zullen de atomen de elektronen in de buitenste schil delen terwijl deze niet afgestaan worden.

elektrovalente binding

  covalente binding

Richten we ons op de covalente binding dan zien we een samenwerking tussen verschillende atomen zodat er een ideale situatie ontstaan namelijk de edelgasconfiguratie.

Drie zaken vallen op als ik naar deze binding kijk,

  1. er verdwijnt stof en er ontstaat nieuwe stof
  2. hier is sprake van de groepsziel
  3. dit proces herhaalt zich op verschillende niveaus

Laten we met het eerste punt beginnen.
Twee waterstof atomen gaan een binding aan met een zuurstof atoom en vormen samen het molecuul water, zowel het waterstof als het zuurstof atoom heeft geen kenmerken van wat wij kennen als water maar indien samengevoegd zien we dat dit samen een molecuul vormt die andere eigenschappen en kwaliteiten bezit die elk afzonderlijk niet hebben. Je kan zeggen dat zowel waterstof als zuurstof verdwijnt, het houdt op te bestaan. Wij weten dat het niet echt ophoudt te bestaan maar dat het in een andere werkelijkheid zich weer zal voordoen, is dit dan wellicht hetzelfde fenomeen dat zich voordoet in een zwart gat, wij zien materie verdwijnen maar misschien ontstaat er nieuwe materie dat wij nog niet waarnemen.

Zo komen bij het tweede punt uit, het bewustzijn van de nieuwe stof.
Stel ik ben een waterstof atoom en samen met mijn broer ga ik een verbinding aan met een goede vriend die zuurstof heeft, wij alle drie houden onze eigen identiteit want zodra de verbinding verbroken wordt sta ik weer op mijzelf als waterstof atoom met al zijn eigenschappen. Door deze verbinding aan te gaan blijf ik mijzelf maar samen met de andere twee vorm ik ook iets nieuws, iets dat er voorheen nog niet was en dat andere kenmerken heeft dan elk afzonderlijk. De elektronen die we delen worden dan volgens mij ook niet echt gedeeld maar omdat er sprake is van samenwerking (eenheid) mogen we de elektronen als ons eigen beschouwen en gedragen wij ons alsof we een edelgas zijn.

Betrekken we dit op een esoterische werkgroep dan zien we dat de afzonderlijke leden een samenwerking aangaan (groepsziel) waarbij ze elk hun eigen identiteit blijven behouden maar waarbij ze samen iets nieuws vormen. Wij zijn de groepsziel en kunnen gebruik maken van de kracht die dit oplevert maar we zien niet dat er iets geheel nieuws ontstaat. Ik denk dat het belangrijk gaat worden de aankomende tijd om te zien wat er nu ontstaat en op welke manier dit zijn bijdrage heeft voor anderen, immers is water een geheel andere stof dan zuurstof of waterstof maar heeft het wel zijn eigen kwaliteit. Wij elk afzonderlijk zijn atomen die een eigen ontwikkeling doormaken maar samen met anderen vormen we moleculen die een specifieke functie te vervullen hebben.

Het derde punt is de herhaling die we terug zien in de natuur als een inkerende en uitkerende beweging.
Cellen die zich delen vormen, voor zij zich losmaken van elkaar, twee samengesmolten bollen en zien er op dat moment net zo uit als 2 zeepbellen die met elkaar in verbinding komen. Atomen die een covalente binding aangaan doen hetzelfde en vormen net als de zeepbellen samengesmolten bollen.

  zeepbellen die samengesmolten zijn

  celdeling

De weg die wij volgen is twee keer hetzelfde, de ene keer volgen wij de verdieping in de stof door celdeling en indien deze groei voltooid is volgt de geestelijke weg die omgekeerd evenredig is. Daar wij nu op het pad van de groepsziel zijn aangekomen moeten wij leren kijken met andere ogen. Wij zien onszelf nog steeds als een individu dat een geestelijke verbinding is aangegaan met een groep en dus samen met die groep een groepsziel vormen. Daar houdt dan ons voorstellingsvermogen op en gaan wij verder met het leven met wellicht in het achterhoofd dat de groep ons kan versterken in hetgeen wij zijn, zoals een familielid zich gesterkt voelt wetende dat de familie achter hem staat.

Kijken we naar bijvoorbeeld een water molecuul dan zien we dat deze is opgebouwd uit 2 waterstof atomen en een zuurstof atoom.

Een waterstof atoom heeft andere kenmerken en eigenschappen dan een watermolecuul en van zuurstof kunnen we dit nog duidelijker stellen. Samen vormen ze water dat unieke eigenschappen en kenmerken heeft die ze elk afzonderlijk nooit zullen bezitten.

Gaan wij terug naar onze situatie dan zien wij wel dat we onderdeel van de groepsziel zijn maar niet dat er iets geheel nieuws is gevormd dat uniek is en geheel andere eigenschappen heeft dan elk van ons afzonderlijk. De grote vraag is nu hoe we kunnen gaan ontdekken wat de nieuwe samenstelling is die zo gevormd wordt door de groep, wat zijn de kenmerken en eigenschappen en hoe is dit te gebruiken.

Ik denk dat we nu een stap voorwaarts moeten gaan doen en ons leven in een ander daglicht stellen. Niet je eigen individuele leven zien als de enige werkelijkheid maar in omgekeerde volgorde gaan denken, je bent niet bezig met celdeling maar met samensmelting. De werkelijkheid zoals wij die kennen is de celdeling, al ons hele leven volgen we deze weg en ook nu als onderdeel van de groepsziel denken we dat we met celdeling bezig zijn.

Het denken omkeren en beseffen dat we bezig zijn met samensmelten is zoiets als een leven na de dood, we houden het hier niet voor mogelijk dat dit zou kunnen bestaan. Dit is dan de doodslijn die we over moeten, niet fysiek dienen wij te sterven om de doodslijn over te steken maar met onze manier van denken en kijken naar de wereld dienen wij de doodslijn over te steken. Als wij gaan inzien dat we in plaats van een atoom een molecuul zijn betekent dit dat we meer vermogen hebben, andere kwaliteiten hebben en een groter bereik hebben richting de mensheid, dit zonder je eigen identiteit te verliezen, het is dus slechts een kwestie van bewustzijnsverruiming.

Aan onze fysieke omstandigheid zal niet veel te merken zijn want dit blijft hetzelfde, het zuurstof atoom zal zich altijd blijven zien in zijn wereld als zuurstof maar juist het geestelijke aspect kan inzicht geven in de nieuwe eigenschappen en kwaliteiten die verkregen zijn door de samenvoeging. Wij zien een familie niet als samengesteld geheel maar als verzamelnaam voor een aantal onderdelen die samen die familie vormen, we geloven niet dat een familie als zelfstandigheid iets kan bereiken maar dat een familielid, die zich gesterkt voelt door de familie, op eigen houtje wel wat kan bereiken.

We zien onszelf wel als onderdeel van de groepsziel maar ervaren niet dat de groepsziel als zodanig ook invloed kan hebben op de samenleving en dat deze als zelfstandigheid ingezet kan worden door de groep.